Στομαχικές διαταραχές. Τι είναι αυτό που σου “κάθεται” στο στομάχι…
19 Σεπτεμβρίου, 2020
“Μου κάθεται στο στομάχι”, “δεν μπορώ να το χωνέψω”, “έχω γερό στομάχι” “δεν τον/την χωνεύω”, “έχω έναν κόμπο στο στομάχι”… Όλες αυτές οι εκφράσεις δείχνουν τον ρόλο του στομάχου στη διαδικασία αντιμετώπισης διάφορων, δύσκολων κυρίως, καταστάσεων στην καθημερινότητά μας.
Δεν υποφέρουμε από στομαχικές διαταραχές μόνο όταν μια τροφή είναι όξινη, αλλά όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε και “όξινες” καταστάσεις στη ζωή μας.
Μέσω του στομάχου εκφράζεται η υλική πλευρά της ζωής και κυρίως μια υλική ανασφάλεια (υποθετική ή πραγματική). Εκφράζουμε την δυσκολία μας να δεχτούμε και να διαχειριστούμε διάφορες καταστάσεις της καθημερινότητάς μας, καθώς και βαθύτερες αγωνίες που έχουν να κάνουν με τα υλικά αγαθά, με τα προς το ζην γενικότερα, καθώς επίσης και το φόβο και την ανησυχία για το μέλλον. Όταν είμαστε υποχρεωμένοι να υποστούμε μια κατάσταση, αλλά δυσκολευόμαστε να τη “χωνέψουμε”, όταν δεν υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας, αλλά προτιμούμε να μας “κάτσει” στο στομάχι, να το “χωνέψουμε”, όταν αποφεύγουμε πάση θυσία τον καυγά, όταν καταπιέζουμε τις φιλοδοξίες μας ή εργαζόμαστε σε μια δουλειά κατώτερη των ικανοτήτων μας και το βιώνουμε ως επαγγελματική αποτυχία, όταν το σπίτι που ζούμε δεν μας ικανοποιεί και γενικότερα η ποιότητα της ζωής μας δεν είναι αυτή που θα θέλαμε να έχουμε, είμαστε πιο επιρρεπείς στις στομαχικές διαταραχές.
Το στομάχι μέσω της πέψης διαχειρίζεται την τροφή. Η τροφή όμως εκτός από υλική είναι και συναισθηματική. Στο στομάχι μας εκφράζεται συχνά το συναίσθημα του φόβου, όταν για παράδειγμα μας τρομάξει κάτι ή διαισθανόμαστε ότι κάτι κακό θα συμβεί, όταν δίνουμε εξετάσεις ή όταν μαθαίνουμε μια άσχημη είδηση κλπ. Το άτομο που υποφέρει από το στομάχι του έχει μια τάση να συμβιβάζεται, να υφίσταται μια κατάσταση, να την αφήνει να χρονίζει αντί να την αντιμετωπίσει άμεσα.
Καμιά φορά το ποτήρι ξεχειλίζει και τότε έχουμε τους εμετούς, που είναι ουσιαστικά η περίσσεια του συναισθήματος που μας κατακλύζει και μ’ αυτό τον τρόπο αποβάλλεται. Κατά τον ίδιο τρόπο και η ναυτία που προέρχεται από το στομάχι. Εκφράζει κάτι που μας προκαλεί αηδία, μας ανακατεύει.
Τα άτομα που παρουσιάζουν στομαχικά προβλήματα χαρακτηρίζονται από μια παθητική επιθετικότητα. Η ίδια η φύση του στομάχου είναι εν μέρει παθητική. Είναι ένας σάκος, ο οποίος διαλύει τις τροφές μέσω του υδροχλωρικού οξέος. Δεν έχει π.χ. την ξεκάθαρα ενεργητική, επιθετική φύση των δοντιών.
Το στομάχι δεν είναι όμως μόνο παθητικό. Θα μπορούσαμε να το δούμε και ως κέντρο δύναμης, απ’ όπου αντλούμε δύναμη για να ανταπεξέλθουμε σε δύσκολες καταστάσεις της ζωής μας (“έχω γερό στομάχι, αντέχω”). Υπάρχει ίσως και μια σύγκρουση ανάμεσα στην επιθυμία να ζούμε εξαρτημένοι σε μια παιδική κατάσταση φροντίδας και αγάπης και στην έντονη επιθυμία μας για αυτάρκεια, ανεξαρτητοποίηση, ενηλικίωση. Στην αίσθηση ότι κατακτώ πράγματα για τον εαυτό μου, ότι μπορώ και τα καταφέρνω.
Όταν αφήνεις για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα καταστάσεις να σε “τρώνε”, να σε αγχώνουν και ταυτόχρονα θυμώνεις με όλα αυτά αλλά και με τον εαυτό σου που νιώθεις αδύναμός/η να τα αντιμετωπίσει, τα στομαχικά προβλήματα μπορεί να εξελιχθούν σε έλκος. Επίσης αρκετοί από τους ανθρώπους που έχουν νοσήσει από καρκίνο του στομάχου, βίωναν για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν τη διάγνωση της νόσου, πολύ έντονα αυτή την αδυναμία αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων, η οποία όμως ήταν τόσο έντονη που η θλίψη ήταν μεγαλύτερη από το θυμό, με αποτέλεσμα η ζωή να έχει χάσει πια το νόημά της.
Αν υποφέρεις λοιπόν από στομαχικές διαταραχές αναρωτήσου: τι είναι αυτό που σου “κάθεται” στο στομάχι στη ζωή σου; Τι είναι αυτό που σε θυμώνει περισσότερο σε προσωπικό, επαγγελματικό ή οικογενειακό επίπεδο και αποφεύγεις να αντιμετωπίσεις; Απέναντι σε ποια πράγματα ή καταστάσεις νιώθεις παθητικός/η και αδύναμος/η; Είσαι ευχαριστημένος/η με την ποιότητα της ζωής σου; Όταν βλέπεις τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία και αλλάζεις τη στάση σου απέναντι στη ζωή, βελτιώνεται αναπόφευκτα η υγεία σου.
από την ψυχολόγο – ψυχοθεραπεύτρια Έφη Ταμπουρά